Historia.
Nowenna Pompejańska związana jest z błogosławionym Bartolomeo Longo, zwanym "Apostołem różańca", działającym w Pompejach we Włoszech oraz z Fortunatiną Agrelli, której Matka Boża objawiła się jako Królowa Różańca świętego. W 1884 roku Fortunatina zapadła na ciężką chorobę, z której została uzdrowiona po tym jak wypełniła prośbę Maryi aby odprawić sześć nowenn, odmawiając każdego dnia cały różaniec (wszystkie trzy części). Bartolomeo Longo, wiedząc o tym cudzie, szybko rozpowszechnił tę nowennę w Kościele. Papież Leon XIII uznał objawienia za prawdziwe.
O skuteczności nowenny świadczą liczne świadectwa i cuda. Matka Boża dała obietnicę, że każdy kto będzie się modlił na różańcu codziennie przez 4 dni, ten otrzyma łaską, o którą pokornie prosi. Księga cudów pełna jest zapisków świadczących o szczególnym wstawiennictwu Maryi podczas praktykowania tej formy nabożeństwa. Mowa jest w niej o uzdrowieniach z nieuleczalnych chorób, wychodzenia z niepłodności, uldze w przeżywaniu żałoby, pomocy w znalezieniu pracy, nawróceniach czy przywracaniu zgody małżeńskiej. Największym cudem okazuje się jednak wewnętrzna przemiana, której doświadczają wszyscy czciciele Matki Bożej Pompejańskiej.
Sposób odmawiania
Nowenna pompejańska to łącznie 54 dni. Każdego dnia należy odmówić cały różaniec a więc część radosną, bolesną i chwalebną wraz z krótkimi modlitwami towarzyszącymi. Niektórzy dodają także tajemnice światła, ale nie jest to konieczne do wypełnienia warunków nowenny.
Przez pierwsze 27 dni nowenna ma charakter błagalny, a druga część jest dziękczynieniem za otrzymane łaski. Nowennę należy odmawiać w następujący sposób:
(Część błagalna) Pomnij o miłosierna Panno Różańcowa z Pompejów, jako nigdy jeszcze nie słyszano, aby ktokolwiek z czcicieli Twoich, z różańcem Twoim, pomocy Twojej wzywający, miał być przez Ciebie opuszczony. Ach, nie gardź prośbą moją, o Matko Słowa Przedwiecznego, ale przez święty Twój różaniec i przez upodobanie, jakie okazujesz dla Twej świątyni w Pompejach, wysłuchaj mnie dobrotliwie. Amen
(Część dziękczynna) Cóż Ci dać mogę, o Królowo pełna miłości? Moje życie poświęcam Tobie. Ile mi sił starczy, będę rozszerzać cześć Twoją, o Dziewico Różańca Świętego z Pompejów, bo gdy Twej pomocy wezwałem (wezwałam), nawiedziła mnie łaska Boża. Wszędzie będę opowiadać o miłosierdziu, które mi wyświadczyłaś. O ile zdołam, będę rozszerzać nabożeństwo do różańca świętego, wszystkim głosić będę, jak dobrotliwie obeszłaś się ze mną, aby i niegodni, tak jak i ja, grzesznicy, z zaufaniem do Ciebie się udawali. O, gdyby cały świat wiedział, jak jesteś dobra, jaką litość masz nad cierpiącymi, wszystkie stworzenia uciekałyby się do Ciebie. Amen.